Lc 2,1-21

Lc 2,1-15 x 25 dic notte 2,15-20 x 25 dic mattino;  16-21 x 1 gen

 ediz Ghiani 2001

(††) dopo un termine che appare solo una volta in tutto il Nuovo Testamento

(†) dopo un termine che appare solo una volta in Lc.

L'accento delle parole, ove non indicato, cade sulla penultima vocale.

2,1 Est sussèdiu tandus ca in cussu tempus est bessia una grida (unu bandu) de Cesari Augustu po allistrai totu sa genti de sa terra.

Lc 02,01 Isteit, duncas, chi in cussas dies besseit un’editu de s’imperadore Augustu pro fagher su tzensimentu ‘e tota sa terra.

Lc 02,01 Isteit, duncas, chi in cussas dies besseit un’editu de s’imperadore Augustu pro fagher su tzensimentu ‘e tota sa terra.

2 Custu est sussèdiu (custa lista est sussedia) candu Quiriniu fiat curadori in Siria (guvernadori de sa Siria).

Lc 02,02 Custu primu tzensimentu isteit candho Quirinu fit guvernadore de sa Sìria.

Lc 02,02 Custu primu tzensimentu isteit candho fit guvernadore de sa Sìria Quirinu.

3 E andànt totus a si fai allistrai, donniunu a sa citadi sua.

Lc 02,03 E totugantos andhaian a s’assentare, onzunu a sa tzitade sua.

Lc 02,03 E totu cantos andhaian a s’assentare, onzunu a sa tzitade sua.

4 Po custu, Giusepi puru nc'est artziau de sa Galilea, de sa citadi de Nazaret, faci a sa Giudea, a sa citadi de David, chi ddi narànt Betlemi, ca issu fiat de sa domu e de sa famiglia (de s’areu) de David,

Lc 02,04 Zusepe puru, duncas, pigheit dae sa Galilea, dae sa tzitade ‘e Nàzareth, a sa Giudea, a sa tzitade ‘e Dàvide chi si narat Betlemme, dadu chi isse fit de sa domo e de s’erentzia ‘e Dàvide,

Lc 02,04 Zusepe puru, duncas, pigheit dae sa Galilea, dae sa tzitade ‘e Nàzareth, a sa Giudea, a sa tzitade ‘e Dàvide chi si narat Betlemme, previa chi isse fit de sa domo e de s’erèntzia ‘e Dàvide,

Lc 02,05 pro s’assentare paris cun Marìa, chi fit impignada a isse e fit ràida.

6 Tandus est sussèdiu ca, propiu candu issus fiant innì, s’est cumpriu po issa su tempus de scendiai ( su partu),

Lc 02,06 Isteit, duncas, chi, mentras chi issos fin incue, giompèit pro issa su tempus de parturire,

Lc 02,06 Isteit, duncas, chi, mentras ch’ issos fin incue, si cumpreit pro issa su tempus de parturire,

7 e at scendiau (at parturiu) su fillu suu, su primu nasciu, e dd'at cintu a latzada e dd'at crocau in sa papadroxa, ca po issus non ddu’ iat logu in s’aposentu (sa saba) de is istrangius.

Lc 02,07 e partureit su primu fizu sou, lu fascheit e lu corcheit in d-una mandhigadorza, previa chi pro issos no b’aiat logu in s’ostera.

Lc 02,07 e partureit su primu fizu sou, lu fascheit e lu corcheit in d-una mandhigadorza, dadu chi pro issos no b’aiat logu in s’ostera.

8 E in cussu logu ddu’ iat pastoris bivendi in su pardu, a castiu a de noti de su tallu cosa insoru.

Lc 02,08 E in cussa leada b’aiat paritzos pastores chi che colaian sa note in s’abbertu, fatendhe sa tenta a s’ama issoro.

Lc 02,08 E in cussa leada b’aiat paritzos pastores chi che colaian sa note in s’abbertu, fatendhe sa tenta a s’ama issoro.

9 E unu missu de su Sennori s’est presentau a issus, e gloria de su Sennori at comenti e lampau a ingiriu insoru, e ddis fut intrada timoria manna meda.

Lc 02,09 E un ànghelu ‘e su Segnore si lis presenteit e-i sa gloria ‘e su Segnore los inghirieit de lughe, e los leeit una timòria manna.

Lc 02,09 E un’ ànghelu ‘e su Segnore si lis presenteit e-i sa glòria ‘e su Segnore los inghirieit de lughe, e los leeit una timòria manna.

10 E su missu ddis at nau: «Non timais! Poita, castiai, deu si fatzu a isciri unu prexu mannu chi at èssiri po totu su pòpulu:

Lc 02,10 Ma lis nerzeit, a issos, s’ànghelu: “No timedas, ca acò chi bos annuntzio una cuntentesa manna, chi at a esser pro totu su pòbulu:

Lc 02,10 Ma lis nerzeit s’ànghelu: «No timedas, ca acò chi bos annùntzio unu gosu mannu, chi at a esser pro totu su pòbulu:

11 oi s’est nàsciu (est nàsciu po bosatrus) unu srabadori, chi est Messia e Sennori, in sa citadi de Davidi.

Lc 02,11 est nàschidu oe pro ‘ois, in sa tzitade ‘e Dàvide,  su Salvadore, chi est su Messias Segnore.

Lc 02,11 chi oe est nàschidu pro ‘ois, in sa tzitade ‘e Dàvide, su Salvadore, chi est su Messias Segnore.

12 E icustu s’at a essiri de sinnali: eis a agatai unu pipieddu cintu a latzada e crocau in d’una papadroxa».

Lc 02,12 E-i custu est pro ‘ois su signale: azis a agatare una criadura, fascada e corcada in d-una mandhigadorza”.

Lc 02,12 E-i custu est pro ‘ois su signale: azis a agatare una criadura, fascada e corcada in d-una mandhigadorza».

13 E de suncunu cun su missu ddui fiat una truma de esèrcitu de celu, laudendi a Deus e narendi:

Lc 02,13 E tot’in d-una aparfeit paris cun s’ànghelu una truma ‘e s’esèrcitu ‘e sos chelos, laudendhe a Deus e nerzendhe:

Lc 02,13 E tot’in d-una aparfeit umpare cun s’ànghelu una truma ‘e s’esèrcitu ‘e sos chelos, laudendhe a Deus e nerzendhe:

14 «Gloria a Deus in is celus prus artus e in terra paxi a is òminis beni agradèssius».

Lc 02,14 “Gloria a Deus su piùs in altu ‘e sos chelos e subra sa terra paghe in mesu a sos òmines de bona voluntade”.

Lc 02,14 «Glòria a Deus su piùs in altu ‘e sos chelos e subra sa terra paghe intre sos òmines de bona voluntade”.

15 E sussedit ca comenti is missus si nci funt istresiaus (de issus) faci a (su) celu, is pastoris narànt s’unu cun s’atru: «Andeus duncas fintzas a Betlemi po biri custu fueddu chi est sussèdiu e chi su Sennori s’at fatu a isciri.

Lc 02,15 E isteit chi comente sos ànghelos si ch’andhein dae issos abbia a su chelu, sos pastores si ponzein a narrer tra issos:
”Andhemus tandho fintzas a Betlemme a bider custu fatu chi est sutzessu e chi su Segnore nos a dadu a connoscher”.

Lc 02,15 E isteit chi, comente sos ànghelos si ch’andhein dae issos abbia a chelu, sos pastores si ponzein a narrer s’unu cun s’àteru: «Andhemus tandho fintzas a Betlemme a bider custu fatu chi est sutzessu e chi su Segnore nos a dadu a connoscher».

16 E funt andaus de pressi e ant agatau e a Maria e a Giusepi e a su pipieddu crocau in sa papadroxa.

Lc 02,16 E andhein in presse e agatein a Marìa e a Zusepe e-i sa criadura corcada in sa mandhigadorza.

Lc 02,16 E andhein in presse e agatein a Maria e a Zusepe e-i sa criadura corcada in sa mandhigadorza.

17 Apustis chi dd’ant biu, ant fatu a isciri su fueddu chi ddis iant nau de cussu pipìu.

Lc 02,17 E daghi lu ‘idein, relatein su chi lis aian nadu de-i cussu pitzinneddhu.

Lc 02,17 E daghi ‘idein, relatein su chi lis aian nadu de-i cussu pitzinneddhu.

18 E totus is chi ascurtànt abarrànt spantaus po is cosas chi is pastores ddis narànt,

Lc 02,18 E totu cantos sos chi fin aiscultendhe istein ispantados de sas cosas chi lis fin nerzendhe sos pastores;

Lc 02,18 E totu cantos sos chi fin aiscultendhe istein ispantados de sas cosas chi lis fin nerzendhe sos pastores;

19 e Maria arragodàt totus custus fueddus intramendiddus in (su) coru suu.

Lc 02,19 Maria, posca, totu custos fatos si los costoiat, meledendhe subr’a issos intro ‘e coro sou.
 

Lc 02,19 Maria, posca, totu custos fatos si los costoiat, meledendhe subr’a issos intro ‘e coro sou.

20 E is pastoris si nci fiant torraus gloriendi e laudendi a Deus po totus is cosas chi iant ascurtau e iant biu, ca totu fiat sussediu comenti is missus (omesso) ddis iant nau.

Lc 02,20 E-i sos pastores si che torrein insegus, torrendhe gloria e dendhe laudes a Deus pro totu su ch’aian intesu e bidu, propiu comente lis aian nadu.

Lc 02,20 E-i sos pastores si che recuein, torrendhe glòria e dendhe laudes a Deus pro totu su ch’aian intesu e bidu, pròpiu comente lis aian nadu.

(Lc 1900 Diodati)

21 E candu fianta passaus is ottu dìs po ddu circunçidiri, dd'hianta nau Gesus, comenti fiat istetiu nomenau de s' angelu innantis chi fessit ingendrau in su sinu.
 

Lc 02,21 E candho istein cumpridas sas oto dìes pro lu circuncider, de nùmene li ponzein Gesùs, comente l’aiat nadu s’ànghelu innantis ch’esseret istadu cuntzepidu in sas intragnas de sa mama.

Lc 02,21 E candho istein cumpridas sas oto dies pro lu circuncider, a nùmene li ponzein Gesùs, comente li aiat nadu s’ànghelu innantis ch’esseret istadu cuntzepidu in sas intragnas de sa mama.

Discussione

alto