|
|
|||
|
© Vangelo di Marco 2003 Passione |
|||
|
Mc 14 ed. 2003 |
|||
| Ghiani 2003a | Ghiani 2003b | Seu 2001-2002 | Seu 2003 |
|
Prima istatzioni |
Mc 14,1-2.3-9.10-11 |
Prima istatzione |
|
|
1 Sa festa de Pasca e
de is Panis
Atzimus
|
14,1
Pustis de duas dies fiat sa festa 'e sa Pasca e de sos Panes
àtzimos e-i sos
Satzerdotes Mazores
|
||
|
6 Ma Gesùs at nau:«Lassaidda stai; poita dda impurtunais?
[issa] at
fatu un’opera bona po mimi. 7 Ca is pòburus ddus teneis sempiri cun bosatrus e, candu boleis, ddis
podeis fai beni, ma a mimi non mi teneis sèmpiri. 9 E si ddu nau deaderus: in calecasiat logu, in totu su mundu innui s’at a predicai s’Evangèliu, s’at a fueddai puru, po arregodu de issa, de su chi at fatu custa (femina)». |
de su chi at fatu custa fèmina, in arregodu de issa. |
3 E sendhe isse in Betània, in sa domo 'e Simone Su Lebbrosu, e sendhe isssu istèrridu pro mandhigare, 'enzèit una fèmina chi giughìat unu botitu 'e alabbastru prenu de ozu profumadu
de nardu, sintzeru e caru meda. Seghèit su botitu de alabbastru e
l'isparghéit sa conca de profumu. 4 Ma bi ndh'aìat calicunos chi fin arrennegados intre issos: "Pro ite s'est fatu cust'isperdìtziu de nardu?
a prus de treghentos dinaris e dàrelos a sos pòveros". E s'afelaìan contr'a issa.
nerzèit: "Lassàdela in pasu; proìte l' infadades? At fatu un'òbera 'ona a mie. 7 Sos pòveros difatis los azis semper cun bois e candho cherides lis
podides fagher bene, pero a mie no semper m'azis. 8 Su chi podìat l'at fatu: at untu profumadu in antìtzipu su corpus meu pro s'interru.
|
|
|
10 E Giudas Iscariot, cussu de is Doxi
|
|
10 Giudas s' Iscariote, unu 'e sos Dòighi, fit andhadu assae sos Satzerdotes Mazores pro bi lis intregare. 11 Issos tandho, daghi l'intendhèin, si ndh'allegrèin e promitèin de li dare 'inari, e isse chircaìat comente bi l'intregare in su momentu 'onu. |
|
|
Segunda istatzioni |
Mc 14,12-16.17-21.22-25 |
||
|
13 E mandat duus de is iscientis suus e ddis narat: «Andai (Baxi) in citadi
e s’at a obiai un’òmini chi est seidendinci una mariga de àcua; sodigai a
issu, |
po chi ti potzas papai Tocai ? |
12 E-i sa prima die de sos Panes àtzimos, candho si ochìat s'anzone de sa Pasca, sos dischentes suos li nerzèin: " A ue cheres chi andhemus e aprontemus pro chi tue mandhighes sa chena 'e sa Pasca?".
a sa tzitade. Bos at a abbojare un'òmine chi giughet una broca 'e abba. Andhade infatu a isse
14 e ue si siat ch'intret nade a su mere 'e domo: " Su Mastru narat: Ue est s'aposentu meu inùe eo màndighe sa chena 'e sa Pasca paris cun sos dischentes mios?
|
|
|
18 E candu issus fiant sterrius e fiant papendi, Gesùs at nau: «Si ddu nau
deaderus: ca unu de bosatrus m’at a intregai, unu chi est papendi impari cun
mimi». |
Issus ant...
tiànu
|
17 E bènnidu su sero, giòmpet Isse paris cun sos Dòighi. 18 Mentras ch'issos fin istèrridos e mandhighendhe, nerzèit Gesùs :
" In veridade bos naro chi unu 'e ois m'at a intregare, chi est
mandhighendhe paris cun megus ". 19 Comintzèin a s'intristare e a li narrer a unos a unos: " No ap' a esser eo?".
20 Isse tandho lis nerzèit: "Unu 'e sos Dòighi, su ch'infundhet paris cun megus in su tianu".
21 Tzertu, su Fizu 'e s'Omine si ch'andhat , comente b'est iscritu de isse, pero arguai a-i cuss'òmine pro mesu 'e su cale su Fizu 'e s'Omine est intregadu; bonu pro isse si cuss'òmine no esseret nàschidu" . |
. Bonu pro isse e totu si no essèret nàschidu cuss'òmine. |
|
22 E candu issus fiant papendi, at pigau su pani, at nau sa beneditzioni
|
nd'ant |
14, 22 E mentras ch'issos fin mandhighendhe, leèit unu pane, nerzèit sa beneissione, lu seghèit e lu partèit a issos e nerzèit: "Leade, custu est su corpus meu"
23 E leadu su calighe, pustis de aer torradu gratzias, lu dèit a issos, e bi bufèin totus.
24 E lis nerzèit: "Custu est su sàmbene meu de s'alliantzia, chi est derramadu pro medas.
|
|
|
Tertza istatzioni |
Mc 14,26-31 |
||
|
26 E cantau s’innu, nci
fiant bessius a su monti de is Olias (Olivarius). 27 E Gesus ddis narat: « 28 Ma apustis chi ap’èssiri istetiu arresuscitau, ap’a
camminai ananti de
bosatrus in Galilea». 29 Insaras Perdu dd’at nau: «Totus ant a podiri arrui, ma no deu». 30 E Gesùs ddi narat: «Ti nau deaderus, propiu tui, oi, notesta e totu,
innantis chi cantit duas bortas su caboni, m’as a dennegai tres bortas». 31 Insaras issu abbetiendi sighiat a nai: «Fintzas e chi essa dèpiu morri impari cun tui, non t’ap’a dennegai mai». E sa propriu cosa narànt totus is atrus puru. |
E apustis chi iant cantau s'innu, ci funt |
26 E pustis de aer cantadu s'innu ch'essèin a su Monte 'e sas Olìas.
27 E lis narat Gesùs: "Tzertu, totus azis a rùere, ca b'est iscritu : Si apo a ferrer su pastore, sas 'erveghes an a esser ispraminadas.
28 Ma daghi apo a esser resuscitadu apo a caminare innanti a bois a Galilea".
29 Tandho Pedru li nerzèit: "Totus an a poder rùere, ma no deo".
30 E li narat Gesùs: "In veridade a tie ti naro chi propiu tue, oe, istanote etotu, innantis chi su puddhu cantet duas boltas, tres boltas m'as a dennegare"
31 Ma isse insistendhe naraìat: "Fintzas si dia dever morrer paris cun tegus, no t'ap'a dennegare mai". E-i sa matessi cosa naraìan totus. |
|
|
Quarta istatzioni |
Mc 14,43-52 |
||
|
32 E andant a unu cungiau, chi ddi narànt
Getsemani e narat a
is iscientis suus: «Setzeisì innoi, in s’
34 E ddis narat: «S’anima mia est trista po
ndi morri; abarrai innoi e
billai». 35 E andau pagu prus ainnantis, nci arruiat a terra e pregàt, chi fiat
possibili, a nci (ddui fai) passai de icuss’ora. 36 E naràt: «Abbà!Babbu miu! Tui podis (fai) totu: Istresianci custu
càlixi! Ma no 37 E andat e ddus agatat dromius e narat a Perdu: «Simoni,
dromiu ses?
Mancu un’ora as pòtziu billai? 38 Billai e pregai, po no andai faci a sa tentatzioni;
39 E ndi fut torrau a andai e at pregau narendi is propius fueddus. 40 E, torrau a andai, ddus at agataus dromius, ca is ogus insoru fiant
grais, e no isciant ita dd’arrespundiri. 41 E andat sa de tre bortas e ddis narat: «Dromeisì e ibasiaisì de imoi
in susu. Su tanti (contu) est fatu.
Lompia s’ora est: Eccu, a su Fillu de
Òmini ddu intregant a is manus de is pecadoris. 42 Pesaisindi, andeus: eccu innoi, su chi m’intrègat, ndd’est acostiau». |
a si spramai e a tenniri arrori mannu. ? No pero su ... benit
|
14,32 E giompen a unu cunzadu chi si naraìat Getsèmani e narat a sos dischentes suos: "Setzìdebbos innoghe, in su mentras chi eo apo a pregare".
14,33 E si leat paris cun isse a Pedru, a Giagu e a Giuanne e comintzat a esser assustadu e a intrare in angustìa.
14, 34 E narat a issos: "Trista meda est s’ànima mia fintzas a ndhe morrer: abarrade innoghe e bizade".
14, 35 E sndhe andhadu unu pagu addainantis, ruìat a terra e pregaìat chi si fit possìbbile si ch'esseret istejada dae isse cuss'ora,
14, 36 e naraìat: "Abbà, Babbu, totus sas cosas sun possìbbiles a tie; lèache custu càlighe dae me; ma no su chi cherzo eo si fatat, ma su chi cheres tue".
14, 37 E benit e los agatat drommende, e narat a Pedru: "Simone, drommendhe ses? No ses istadu capatze de 'izare un'ora.
14, 38 Bizade e pregade, pro no benner in tentatzione: s'ispiridu est prontu, ma sa carre est dèbbile".
14,39 E si che torrèit a istejare e preghèit, nerzendhe sas matessi paràulas.
14,40 E torrèit a benner e los agatèit drommende; sos ojos issoro difatis fin graes, e no ischìan ite li rispòndhere.
14, 41 E benit sa 'e tres boltas e lis narat: "Drommide su restu 'e su tempus e reposade. Sos contos sun fatos! Est bènnida s'ora. Acò chi su Fizu 'e Òmine est intregadu in sas manos de sos pecadores.
14, 42 Ischidadebbondhe, andhemus. Acò chi su chi m'est intreghendhe est acurzu". |
|
|
|
de parti de
|
43 E luego, mentras ch'isse fit galu faeddhendhe, acudit Giudas, unu de sos Dòighi, e paris cun isse una zentòria cun ispadas e fustes dae parte de sos Satzerdotes Mazores, de sos Òmines de sa Lege e de sos antzianos.
44 Su chi lu fit intreghendhe lis aìat dadu unu signale cuncordadu, nerzendhe: "Su chi ap'a basare est isse. Arrestàdelu e leadechelu bene asseguradu".
45 E apenas giòmpidu ‘eretu ‘enzèit acurtzu a isse e li narat: "Rabbì", e si lu 'asèit.
47 Ma calicunu de sos chi bi fin ndhe 'oghèit s'ispada e ferèit a su teracu de su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores e ndhe li mutzèit s'orija.
48 E rispondhendhe Gesùs nerzèit a issos: "Comente contr'a unu bandhidu ndhe sezis bessidos cun ispadas e fustes pro mi leare?
49 Onzi die fia acurtzu a bois in su tempiu insinzendhe e no m'azis arrestadu. Ma chi si cumpran sas iscrituras!
50 E l’abbandonèin e si che fuèin totus.
51 E b'aìat unu piciocu infatu a isse, bestidu ebbìa de unu telu 'e linu subra su corpus nudu e l'arrestèin a isse.
52 Ma isse, lassada andare su telu 'e linu, si che fuèit nudu. |
|
|
Quinta istatzioni |
Mc 14,5-54.55.64.65 |
||
|
53 E nci ant ingortu a Gesùs anca fiat su Predi Maiori e
totus s’obiant a
pari: is Predis Maioris, is
Mannus e is Òminis de sa Lei. 54 E Perdu de aillargu dd’at sodigau fintzas aintru de sa corti de su
Predi
Maiori e abarràt sètziu cun is srebidoris
|
s'òbiant totus a pari,
|
53 E che giutèin a Gesùs a sa 'e su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores e a inìe abbojan totu sos Satzerdotes Mazores e-i sos Antzianos e-i sos Òmines de sa lege.
54 E Pedru dae atesu li ponzèit fatu fintzas a intro, a sa corte de su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores, e fit sètzidu umpare cun sos teracos iscaldèndhesi acurtzu a su fogu allutu. |
|
|
55 Insaras is Predis
Maioris e totu su Sinèdriu cicànt unu testimongiu
contras a Gesùs, po ddu fai morri e no nd’agatànt.
|
sindi fiant pesaus e ...
e narànt: |
14,55 Sos Satzerdotes Mazores e totugantu su sinèdriu fin chirchendhe contra a Gesùs una testimonìa pro lu fagher morrer e no dh'agataìan
56 Difatis medas atestimonzaìan su faltzu contr'a isse, e-i sas testimonìas no torraìan paris.
57 E tzertosunos si ndhe pesaìan e atestimonzaìan su faltzu contr'a isse nerzendhe:
58 "Nois l'amus intesu nerzendhe : Eo apo a destrùere custu tempiu fatu dae manos de òmine e in tres dies unu no fatu dae manos de òmine ndh'apo a pesare.
59 E nemmancu gai torraìat paris sa testimonìa issoro.
60 Su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores si ndhe pesèit a mesu e perroghèit a Gesùs nerzendhe: "No rispondhes nuddha? It'est chi custos atestimonzan contr'a tie?"
61 Ma isse abarraìat a sa muda e no rispondhèit nuddha. E-i su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores lu sighèit torra a perrogare e li narat: "Ses tue su Messias, su fizu de su Beneìtu?"
62 Tandho Gesùs nerzèit: "Eo so! E azis a bider a su Fizu 'e s'Omine sètzidu a manu ereta de sa potentzia e benzendhe paris cun sas nues de sas aeras".
63 Assoras, su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores istratzèndhesi sos àbbidos narat: "Ite bisonzu amus in prus de testimonzos?
64 Azis intesu su frastimu? Ite bos ndhe paret?". Tandho totus sententzièin chi fit reu de esser mortu. |
|
|
65 E unus cantu ant cumentzau a ddu spudai e a ddi cuai sa faci e a ddu scudi e a ddi nai: «Faiddu imoi su profeta!». E is srebidoris ddu pigànt a istrempadas. |
65 E tzertosunos comintzèin a li ruspire e a li bendare sa cara e a lu leare a ciafos e a li narrer: "Faghe su profeta!". Sos teracos puru lu leaìan a ciafos. |
||
|
Sesta istatzioni |
Mc 14,66-72 |
||
|
66 E, sendu Perdu in giossu, in sa corti, lompit una de is srebidoras de su
predi maiori 67 e candu at biu a Perdu callentendisì, dd’at castiau e ddi narat: «Tui
puru cun su Nazarenu fiast, cun Gesùs!». 68 Ma issu si ndi fut negau, narendi: «No isciu e no cumprendu, tui, ita est
su chi ses narendi». E nci fut bessiu a foras ananti de sa corti e unu
caboni at cantau. 69 E sa srebidora, dd’at biu, e at cumentzau torra a nai a is chi fiant
acanta: «Custu est de i cuddus». 70 Ma issu si ndi torràt a negai. E apustis de unu pagheddu is chi fiant acanta, narànt a Perdu: «Deaderus, de icuddus ses, ca ses Galileu».
|
66 E mentras chi Pedru fit giosso in sa corte acudèit una 'e sas teracas de su Satzerdote Mazore
67 e bidu a Pedru chi si fit iscaldendhe, l'abbàidat in cara e narat: "Tue puru fisti cun Gesùs su Nazarenu".
68 Ma isse neghèit, nerzendhe: "No lu connosco ne cumprendho su chi tue ses nerzendhe". E ch'essèit a fora in s'intrada e-i su puddhu cantèit.
69 Sa teraca daghi lu 'idèit comintzèit torra a narrer a sos chi fin acurtzu: " Custu est de issos".
70 Ma isse torraìait a negare. E pustis de un'àteru pagu sos chi fin acurtzu naraìan torra a Pedru : " De abberu tue ses de issos e difatis ses Galilèu ".
71 Isse pero comintzèit a si maleìghere e a giurare: "No conosco a-i cust'òmine chi nades".
72 E luego sa 'e duas boltas su puddhu cantèit. E Pedru s'ammentèit sas paràulas chi li aìat nadu Gesùs: "Innantis chi su puddhu cantet duas boltas, tres boltas m'as a dennegare". E iscapèit a prànghere". |
||
|
Discussione |
|||
|
|
|||
|
Confronto sinottico traduzione campidanese Ghiani 1998-2003 |
|||
|
© Vangelo di Marco 2003. |
|||
Marco 14,1-72 |
|||
| Ghiani 1998 | Ghiani 1999-2000 | Ghiani 2003 | Modifiche |
| 1E agoa de duas dis fut Pasca e is Atzimus. E is predis maioris e is ominis de lei, cicànt de ddu cassai a traitoria po ddu bociri; 2e narànt: «no in sa festa, non siat chi sussedat avolotu mannu de populu». |
1 E agoa de duas dis fut Pasca e is Atzimus. E is predis maioris e is ominis de lei, cicànt in donnia modu comenti dd’iant podi bociri, pighendiddu a traitoria; 2 e narànt: «No in sa festa, non siat chi sussedat avolotu mannu de populu». |
1 Sa festa de Pasca e is Panis Atzimus fiant duas dis infatu, e is predis maioris e is ominis de sa Lei, cicànt (fiant cichendi) in donnia modu comenti dd’iant podiri bociri, pighendiddu a traitoria; 2 e narànt: «In mesu de sa festa no, no siat chi sussedat avolotu (mannu) de populu». |
|
|
10E Giudas Iscariotu, unu de is Doxi, fut andau anch’est is predis maioris po si ddus intregai [a Gesùs]. 11Cuddus candu dd’iant intèndiu nd’iant tentu prexu e iant impromìtiu ca dd’iant a donai (donànt) dinai. E issu cicàt s’ora bona po si ddus intregai. 12E sa primu dì de is Atzimus, candu si festàt sa Pasca [cun is sacrifìtzius], ddi nant is iscientis suus: «A innui bolis chi andeus a aprontai po ti papai sa Pasca?». 13Tandus mandat duus de is iscientis suus e ddis narat: «Andai in tzitai, s’at a obiai un’òmini seidendinci una mariga de àcua; poneiddi infatu 14e anca nci at a intrai (issu), narai a su meri de sa domu: su Maistu narat: Innui est s’aposentu miu po ddui papai sa Pasca cun is iscientis mius? 15E issu s’at a amostai un’aposentu in susu, mannu fruniu e illichidiu: e innì aprontai po nosu». 16Is iscientis nci fiant bessius, fiant andaus a sa tzitai, iant agatau cumenti ddis iat nau e iant aprontau po sa Pasca. 17Calau su merì, lompit cun is Doxi. 18E candu fiant sètzius in sa mesa papendi, Gesùs iat nau: «Si nau sa beridai: unu de bosatrus, (su) chi est sètziu papendi cun mimi, m’at a traixi». 19Iant cumentzau a s’intristai e a ddi nai a unus a unus: «No ap’essi deu?». 20E issu ddis iat nau: «Unu de is Doxi, su chi sciundit cun mimi in su pratu. 21(Ca) su fillu de s’òmini si nd’andat, cumenti ddu’at iscritu po issu. Malapada a s’òmini chi at traìxiu su Fillu de s’òmini, mellus po issu chi non fiat nàsciu cuss’òmini. 22E candu fiant papendi, pigau su pani e nada sa beneditzioni, dd’iat segau, dd’iat donau a issus e iat nau: «Pigai: custa est sa carri mia». 23E pigau su calixi, torrendi gratzias dd’iat donau a issus, e ddu’ iant bufau totus. 24E ddis iat nau: «Custu est su sanguni miu de s’alliantzia, derramau po medas. 25Si nau sa beridai ca non (nd) ap’a bufai prus de su frutu de su sramentu fintzas a sa dì chi nd’ap’a bufai nou, in s’arrenniu de Deus». 26E cantau s’innu, nci fiant bessius a su monti de is olias. 27E Gesus ddis iat nau: «S’eis a iscandalizai comenti ddu’ at iscritu: “Ap’a ferri su pastori e s’ant a ispèrdiri is brebeis”. 28Apustis chi ap’èssiri arresuscitau perou, ap’a andai innantis de bosatrus a sa Galilea». 29E Perdu dd’iat nau: «Chi totus puru s’essant a iscandalizai, deu no perou». 30E Gesùs dd’iat nau: «Ti nau sa beridai ca tui oi (e totu), notesta e totu, innantis chi cantit duas bortas su caboni, m’as a dennegai tres bortas». 31E issu abbetiendi naràt: «Fintzas e chi essa dèpiu morri cun tui, non t’ap’a dennegai mai». E sa propriu cosa narànt totus.
32E
lòmpint a unu cungiau,
chi su nòmini fut Getsemani e iat nau a is iscientis suus: «Setzeisì
innoi, in
s’ora chi deu pregu». 33E nd’ingollit
cun issu a Perdu, a Giacu e a Giuanni
e iat incumentzau a s’ispantai e a s’intristai.
34E ddis iat nau : «S’anima mia est trista po ndi morri;
abarrai innoi e billai». 35Andau pagu prus ainnantis si nci
fut
getau a terra e pregàt, chi fiat possibili, a nci ddi
istresiai s’ora 36e naràt:«Abba, o Babu! Po tui
est possibili dònnia cosa. Istresianci custu càlixi! Perou [siat fatu]
non su chi bollu deu, ma su chi bolis tui». 37E
torrat e ddus agatat dromius e narat a Perdu: «Simoni, dromiu ses?
Mancu un’ora as pòtziu billai? 38Billai e pregai, po
no
arrui in tentatzioni;
su spiridu gi est prontu,
sa carri perou est chentza de frotza». 39Nci fut torrau a
istresiai e iat pregau nendi is proprius fueddus. 40E,
torrau, ddus iat agataus (torra)
dromius, ca is ogus intzoru fiant grais. E no isciant ita dd’arrespundi. 41E torrat sa de tre bortas e ddis narat: «Seis dromius ancora e pasiendisì? Bastat, lòmpia s’ora est: mi’, a su Fillu de s’òmini ddu intregant in is manus de is pecadoris. 42Pesaisindi, andeus: mi’, su chi est traixendumì, est acostiendi».
43E illuegu, in s’ora e totu
chi fut chistionendi,
lompit Giudas
unu de is Doxi e cun issu una truba de genti cun ispadas e fustis po
contu de is predis maioris e de is òminis de lei e de is mannus.
44Su
traitori ddis
iat donau unu
sinnali
narendiddis: «Su chi ap’a basai, issu est:
aciapaiddu e
pigaindeddu a sa strinta. 45Lòmpiu
e acostiau anch’est issu dd’iat nau: «Rabbì»,
e dd’iat basau. 46Tandus cuddus dd’iant
getau is manus e dd’iant aciapau. 47E unu de is
chi fiant innì, nd’iat
bogau sa spada e
iat fertu a su srebidori de su predi maiori e ndi dd’iat
segau s’origa. 48Gesùs iat arrespustu e ddis iat nau: «Seis benius a mi ndi pigai cun ispadas e fustis cumenti e a unu furoni? 49Fia dònnia dì in su tempru cun bosatrus donendi imparu e non m’eis aciapau; siant cumprias perou is Iscrituras. 50Tandus dd’iant lassau e si fiant fuius totus. 51E unu piciocheddu ddi fiat ponendi infatu imboddiau cun d’unu lentzoru in pitzus de sa carri nua e dd’aciapant. 52Issu perou, lassau su lentzoru, si fiat fuiu spollau.
53E
nd’iant
ingortu a Gesùs anch’est su predi maiori e si fiant
pinnigaus totus
is predis maioris, is mannus e is òminis de lei. 54E Perdu
de aillargu dd’iat
postu infatu fintzas aintru
de sa pratza de su predi
maiori e fut sètziu cun is srebidoris
callentendusì
acanta de su fogu. 55Is predis maioris e totu su sinèdriu
cicànt unu testimongiu contras a Gesùs, po ddu
bociri e non nd’agatànt.
56Ca medas faiant is testimongius frassus contras a issu,
perou fiant testimongius chi non bessiant paris. 57Unus cantu
pesendusindi
donànt testimongiu frassu contras a issu, narendi: 58«Nosu
dd’eus intèndiu, nendi: “Deu
nd’ap’a isciusciai
custu tempru fatu a manu e aintru de tres dis nd’ap’a
pesai un’atru non fatu a manu”». 59Nemancu aici
perou su testimongiu intzoru torràt paris. 60Tandus su predi
maiori, strantaxu in mesu, iat pregontau a Gesùs, nendi: «No arrespundis
nudda? Ita testimongiu funt donendi custus contras a tui?». 61Issu
perou abarràt citiu e no arrespundiat nudda. Su predi maiori dd’iat
torrau a pregontai,
narendiddi:
«Tui ses su Cristus, su Fillu de
su Beneditu?». 62E Gesùs iat nau: «Seu deu, e eis a
biri su Fillu de s’òmini sètziu a manu dereta
de su Poderi e benendi cun is nuis de su celu». 63Su predi maiori s’iat scorriau su bestiri e iat nau: «Ita abisongiu teneus prus de testimongius? 64Eis intèndiu su frastimu. Ita si ndi parit?». E totus dd’iant giuigau in farta de morti.
65E
unus cantu iant cumentzau a ddu spudai e a dd’imboddiai
sa faci e a ddu pigai a
bussinadas e a ddi nai: «Intzerta!»;
e is srebidoris ddu pigànt a cropus. 66E, sendu Perdu in giossu, in sa pratza, fut lòmpia una de is srebidoras de su predi maiori 67e candu iat biu a Perdu callentendusì, castiendiddu, dd’iat nau: «Tui puru cun su Nazarenu fiast, cun Gesùs!». 68Issu perou si ndi fut negau narendi: «No isciu e non cumprendu ita ses nendi». E nci fut bessiu a foras ananti de sa pratza e unu caboni iat cantau. 69E sa srebidora, castiendiddu, iat cumentzau torra a nai a is chi fiant innì: «Custu est de i cuddus». 70Issu perou si ndi torràt a negai. E apustis de pagu pagu is chi fiant innì, torrànt a nai a Perdu: «Deaderus, de icuddus tui ses, ca ses Galileu». 71Issu tandus iat cumentzau a frastimai e a giurai: «Ca no ddu connòsciu, cust’òmini chi seis nendi». 72Illuegu su caboni iat cantau sa de duas bortas. E Perdu si ndi fut arregodau de su fueddu chi dd’iat nau Gesùs: «Innantis chi su caboni cantit duas bortas, m’ast ai dennegau po tres bortas». E ddi fut pigau a prangi. |
3 Sendi issu in Betania, in domu de Simoni su leprosu, sterriu (sètziu) in sa mesa, fut lòmpia una femina chi portàt unu brocullitu de alabastru de ollu de fragus, sintzillu e caru meda e segau (iat) su brocullitu, si nci dd’iat getau a conca. 4 Nd’iat unuscantu chi fiant arrennegaus intra issus: «Puita s’est fatu custu sperdìtziu de ollu de fragus? 5 Si podiat bèndiri cust’ollu a prus de trexentus francus
e donari a is pòburus». E ddiant
ameletzada (?) a issa. 8 Su chi podiat issa dd’at fatu: s’est acudia innantis a ùngiri su cropus miu po s’interru. 9 Amen, si nau: in totu su mundu, in calecasiat logu chi (anca) s’at a predicai s’evangèliu, s’at a fueddai puru de su chi at fatu custa, po arregodu de issa». 10 E Giudas Iscariotu, cussu de is Doxi, fiat andau anca fiant is predis maioris po si ddus intregai. 11 Cuddus candu dd’iant intèndiu si ndi fiant alligraus e iant impromìtiu ca dd’iant a donai (donànt) (dinai de) prata. E cicàt in donnia modu s’ora bona comenti dd’iat podi intregai. 12 E sa primu dì de is Atzimus, candu si sacrificàt sa Pasca, ddi nant is iscientis suus: «A innui bolis chi andeus a aprontai po ti papai sa Pasca?». 13 Tandus mandat duus de is iscientis suus e ddis narat: «Andai in citai, s’at a obiai un’òmini seidendinci una mariga de àcua; poneiddi infatu
14 e anca nci at a intrai (issu), narai a su meri de sa domu: su Maistu narat: Innui est s’aposentu miu po ddui papai sa Pasca cun is iscientis mius?
17 Calau su merì, lompit cun is Doxi.
19 Iant cumentzau a s’intristai e a ddi nai a unus a unus: «No ap’essi deu?». 20 E issu ddis iat nau: «Unu de is Doxi, chi sciundit impari cun mimi in sa trutera. 21 Siguru, su Fillu de s’òmini si nd’andat, comenti ddu’at iscritu po issu. Arguài a i cuss’òmini po mesu de su cali su Fillu de s’òmini est intregau, mellus po issu chi non fiat nàsciu, cuss’òmini. 24 E ddis iat nau: «Custu est su sanguni miu de s’alliantzia, chi est derramau po medas. 25 Amen, si nau: no, no ap’a bufai prus de su frutu de sa idi fintzas a i cussa dì candu dd’ap’a bufai nou, in s’arrenniu de Deus».
27 E Gesus ddis narat: «Sigùru, totus eis a arrui comenti ddu’ at iscritu: “Ap’a ferri su pastori e is brebeis puru s’ant a ispaniai ”. 28 Ma apustis chi ap’èssiri stetiu arresuscitau, ap’a caminai ananti de bosatrus a sa Galilea». 29 E Perdu dd’iat nau: «Totus ant a podi arrui, ma non deu». 30 E Gesùs ddi narat: «Amen, ti nau ca propiu tui, oi, notesta e totu, innantis chi cantit duas bortas su caboni, m’as a dennegai tres bortas». 31 E issu abetiendi fueddàt: «Fintzas e chi essa dèpiu morri impari cun tui, non t’ap’a dennegai mai». E sa propriu cosa narànt totus. 32 E andant a unu cungiau, chi su nòmini fut Getsemani e narat a is iscientis suus: «Setzeisì innoi, in s’ora chi deu ap’a pregai». 33 E nd’ingollit impari cun issu a Perdu, a Giacu e a Giuanni e iat incumentzau a s’ispramai e a s’apeliai.
35 Andau pagu prus ainnantis arruiàt a terra e pregàt, chi fiat possibili, chi si nd’essat andàda de issu cuss’ora
37 E andat e ddus agatat dromius e narat a Perdu: «Simoni, dromiu ses? Mancu un’ora as pòtziu billai? 38 Billai e pregai, po no andai faci a sa tentatzioni; su spiridu donat agiudu, ma s’omini est chentza de frotza». 39 E andau torra iat pregau nendi is proprius fueddus. 40 E, benniu torra, ddus iat agataus (torra) dromius, ca is ogus intzoru fiant grais e no isciant ita dd’arrespundi.
43 E illuegu, megàt ancora de fueddai, si parat ananti Giudas unu de is Doxi e cun issu genti cun ispadas e fustis po contu de is predis maioris e de is òminis de lei e de is mannus. 44 Cssu chi dd’intrgàt ddis iat fatu custu acinnidu, narendiddis: «Su chi ap’a basai, issu est: aciapaiddu e pigaindeddu a sa strinta. 45 E arribau, illuegu dd’arribat acanta e ddi narat: «Rabbì!», e dd’iat basau. 46 Tandus cuddus dd’iant getau is manus a pitzus e dd’iant aciapau. 47 E unu de is chi fiant acanta, nd’iat bogau sa spada e iat scutu a su srebidori de su predi maiori e ndi dd’iat truncau s’origa. 48 Tandus Gesùs iat fueddau e ddis iat nau: «Seis bennius a mi ndi pigai cun ispadas e fustis cumenti e contras a unu bandiu? 49 Fia dònnia dì in su tempru cun bosatrus donendi imparu e non m’eis aciapau; siant cumprias aduncas is Iscrituras. 50 Tandus dd’iant lassau e si fiant fuius totus. 51 E unu piciocu ddi boliat ponni infatu bestiu feti cun d’unu telu de linu in pitzus de sa nua (e) dd’aciapant.
54 E Perdu de aillargu dd’iat sodigau fintzas aintru de sa palatziu de su predi maiori e abarràt sètziu cun is srebidoris e fiat callentendusì a sa luxi de su fogu.
56 Ca medas faiant is testimongius frassus contras a issu, ma fiant testimongius chi non bessiant paris. 57 Unus cantu pesendusindi donànt testimongiu frassu contras a issu, narendi: 58 «Nosu dd’eus intèndiu, nendi: “Propiu deu nd’ap’a isciusciai custu santuariu fatu a manu e aintru de tres dis nd’ap’a pesai un’atru non fatu a manu”». 59 Ma nemancu aici su testimongiu intzoru torràt paris.
61 Ma issu abarràt citìu e no arrespundiat nudda. Su predi maiori dd’iat pregontau torra, e ddi narat: «Ses tui tandus, su Cristus, su Fillu de su Beneditu?». 62 E Gesùs iat nau: «Seu deu, i eis a biri su Fillu de s’òmini sètziu a manu dereta de su Poderi e benendi cun is nuis de su celu». 63 Su predi maiori s’iat scorriau su bestiri e narat: «Ita abisongiu teneus prus de testimongius?
65 E unus cantu iant cumentzau a ddu spudai e a ddi cuài sa faci e a ddu scudi e a ddi nai: «Faiddu imoi (ancora) su profeta!»; e is srebidoris ddu pigànt a cropus. 66 E, sendu Perdu in giossu, in su palatziu, fut lòmpia una de is srebidoras de su predi maiori 67 e candu iat biu a Perdu callentendusì, castiendiddu, ddi narat: «Tui puru cun su Nazarenu fiast, cun Gesùs!». 68 Ma issu si ndi fut negau, narendi: «No isciu e non cumprendu tui ita est su chi naras.». E nci fut bessiu a foras a sa corti e unu caboni iat cantau. 69 E sa srebidora, biendiddu, iat cumentzau torra a nai a is chi fiant acanta: «Custu est de i cuddus». 70 Ma issu si ndi torràt a negai. E apustis de pagu pagu is chi fiant acanta, narànt a Perdu: «Deaderus, de i cuddus tui ses, ca ses Galileu». 71 Issu tandus iat cumentzau a maledixi e a giurai: «Ca no ddu connòsciu, cust’òmini chi seis nendi». 72 Illuegu su caboni iat cantau sa de duas bortas. E Perdu si ndi fut arregodau de su fueddu chi dd’iat nau Gesùs: «Innantis chi su caboni cantit duas bortas, m’as ai dennegau po tres bortas». E si scapat a prangi.
|
|
|
|
Discussione |
|||
|
|
|||