Sos Evangèlios de sa Passione
EVANGELIU SEGUNDHU MARCU

Capìtulu Batòrdighi

...
...

...

1 E agoa de duas dis fut Pasca e is Atzimus. E is predis maioris e is ominis de lei, cicànt in donnia modu comenti dd’iant podi bociri, pighendiddu a traitoria; 

2 e narànt: «No in sa festa, non siat chi sussedat avolotu mannu de populu».

3 Sendi issu in Betania, in domu de Simoni su leprosu, sterriu (sètziu) in sa mesa, fut lòmpia una femina chi portàt unu brocullitu de alabastru de ollu de fragus, sintzillu e caru meda e segau (iat) su brocullitu, si nci dd’iat getau a conca. 

4 Nd’iat unuscantu chi fiant arrennegaus intra issus: «Puita s’est fatu custu sperdìtziu de ollu de fragus? 

5 Si podiat bèndiri cust’ollu a prus de trexentus francus e donari a is pòburus». E ddiant ameletzada (?) a issa.
 
6 Gesùs tandus ddis iat nau:«Lassaidda stai; puita dda impurtunais? [issa] at fatu un’obra bona a mimi. 

7 Ca is pòburus ddus teneis sempiri cun bosatrus e, candu boleis, ddis podeis fai beni, a mimi perou non mi teneis sèmpiri. 

8 Su chi podiat issa dd’at fatu: s’est acudia innantis a ùngiri su cropus miu po s’interru. 

9 Amen, si nau: in totu su mundu, in calecasiat logu chi (anca) s’at a predicai s’evangèliu, s’at a fueddai puru de su chi at fatu custa, po arregodu de issa».

10 E Giudas Iscariotu, cussu de is Doxi, fiat andau anca fiant is predis maioris po si ddus intregai. 

11 Cuddus candu dd’iant intèndiu si ndi fiant alligraus e iant impromìtiu ca dd’iant a donai (donànt) (dinai de) prata. E cicàt in donnia modu s’ora bona comenti dd’iat podi intregai.

12 E sa primu dì de is Atzimus, candu si sacrificàt sa Pasca, ddi nant is iscientis suus: «A innui bolis chi andeus a aprontai po ti papai sa Pasca?». 

13 Tandus mandat duus de is iscientis suus e ddis narat: «Andai in citai, s’at a obiai un’òmini seidendinci una mariga de àcua; poneiddi infatu 

14 e anca nci at a intrai (issu), narai a su meri de sa domu: su Maistu narat: Innui est s’aposentu miu po ddui papai sa Pasca cun is iscientis mius? 

15 E issu e totu s’at a amostai un’aposentu in susu, mannu, sterriu, aprontau: e innì aprontai po nosu». 

16 Is iscientis nci fiant bessius, fiant andaus a sa citai, iant agatau cumenti ddis iat nau e iant aprontau po sa Pasca.

17 Calau su merì, lompit cun is Doxi. 

18 E candu fiant sterrius papendi, Gesùs iat nau: «Amen, si nau ca unu de bosatrus m’at a intregai, chi est papendi impari cun mimi.». 

19 Iant cumentzau a s’intristai e a ddi nai a unus a unus: «No ap’essi deu?». 

20 E issu ddis iat nau: «Unu de is Doxi, chi sciundit impari cun mimi in sa trutera. 

21 Siguru, su Fillu de s’òmini si nd’andat, comenti ddu’at iscritu po issu. Arguài a i cuss’òmini po mesu de su cali su Fillu de s’òmini est intregau, mellus po issu chi non fiat nàsciu, cuss’òmini.

22 E candu issus funt papendi, pigau su pani e nada sa beneditzioni, dd’iat pratzìu e dd’iat donau a issus e iat nau: «Pigai: custu est su cropus miu». 

23 E pigau su calixi, torrendi gratzias dd’iat donau a issus, e ddu’ iant bufau totus. 

24 E ddis iat nau: «Custu est su sanguni miu de s’alliantzia, chi est derramau po medas. 

25 Amen, si nau: no, no ap’a bufai prus de su frutu de sa idi fintzas a i cussa dì candu dd’ap’a bufai nou, in s’arrenniu de Deus».

26 E cantau s’innu, nci fiant bessius a su monti de is Olias. 

27 E Gesus ddis narat: «Sigùru, totus eis a arrui comenti ddu’ at iscritu: “Ap’a ferri su pastori e is brebeis puru s’ant a ispaniai ”.

28 Ma apustis chi ap’èssiri stetiu arresuscitau, ap’a caminai ananti de bosatrus a sa Galilea». 

29 E Perdu dd’iat nau: «Totus ant a podi arrui, ma non deu». 

30 E Gesùs ddi narat: «Amen, ti nau ca propiu tui, oi, notesta e totu, innantis chi cantit duas bortas su caboni, m’as a dennegai tres bortas». 

31 E issu abetiendi fueddàt: «Fintzas e chi essa dèpiu morri impari cun tui, non t’ap’a dennegai mai». E sa propriu cosa narànt totus.

32 E andant a unu cungiau, chi su nòmini fut Getsemani e narat a is iscientis suus: «Setzeisì innoi, in s’ora chi deu ap’a pregai». 

33 E nd’ingollit impari cun issu a Perdu, a Giacu e a Giuanni e iat incumentzau a s’ispramai e a s’apeliai. 

34 E ddis narat: «S’anima mia est trista po ndi morri; abarrai innoi e billai». 

35 Andau pagu prus ainnantis arruiàt a terra e pregàt, chi fiat possibili, chi si nd’essat andàda de issu cuss’ora 

36 e naràt: «Abba, o Babu! Po tui est possibili dònnia cosa. Istresianci custu càlixi de mimi! Ma [siat fatu] non su chi bollu deu, ma su chi bolis tui». 

37 E andat e ddus agatat dromius e narat a Perdu: «Simoni, dromiu ses? Mancu un’ora as pòtziu billai? 

38 Billai e pregai, po no andai faci a sa tentatzioni; su spiridu donat agiudu, ma s’omini est chentza de frotza». 

39 E andau torra iat pregau nendi is proprius fueddus.

40 E, benniu torra, ddus iat agataus (torra) dromius, ca is ogus intzoru fiant grais e no isciant ita dd’arrespundi.

41 E andat sa de tre bortas e ddis narat: «Dromeisì e ibasiaisì de imoi in susu. Su contu est fatu, lòmpia est s’ora: mirai, su Fillu de s’òmini est intregau a is manus de is pecadoris. 

42 Pesaisindi, andeus: mirai, cussu chi intregat a mimi, est acostiendi». 

43 E illuegu, megàt ancora de fueddai, si parat ananti Giudas unu de is Doxi e cun issu genti cun ispadas e fustis po contu de is predis maioris e de is òminis de lei e de is mannus. 

44 Cssu chi dd’intrgàt ddis iat fatu custu acinnidu, narendiddis: «Su chi ap’a basai, issu est: aciapaiddu e pigaindeddu a sa strinta. 

45 E arribau, illuegu dd’arribat acanta e ddi narat: «Rabbì!», e dd’iat basau. 

46 Tandus cuddus dd’iant getau is manus a pitzus e dd’iant aciapau. 

47 E unu de is chi fiant acanta, nd’iat bogau sa spada e iat scutu a su srebidori de su predi maiori e ndi dd’iat truncau s’origa.

48 Tandus Gesùs iat fueddau e ddis iat nau: «Seis bennius a mi ndi pigai cun ispadas e fustis cumenti e contras a unu bandiu? 

49 Fia dònnia dì in su tempru cun bosatrus donendi imparu e non m’eis aciapau; siant cumprias aduncas is Iscrituras.

50 Tandus dd’iant lassau e si fiant fuius totus. 

51 E unu piciocu ddi boliat ponni infatu bestiu feti cun d’unu telu de linu in pitzus de sa nua (e) dd’aciapant.

52 Ma issu, lassau su telu de linu, si fiat fuiu a sa nua.

53 E nd’iant pigau a Gesùs anch’est su predi maiori e totus si fiant pinnigaus: is predis maioris, is mannus e is òminis de lei. 

54 E Perdu de aillargu dd’iat sodigau fintzas aintru de sa palatziu de su predi maiori e abarràt sètziu cun is srebidoris e fiat callentendusì a sa luxi de su fogu. 

55 Is predis maioris e totu su sinèdriu cicànt unu testimongiu contras a Gesùs, po ddu fai morri e non nd’agatànt. 

56 Ca medas faiant is testimongius frassus contras a issu, ma fiant testimongius chi non bessiant paris. 

57 Unus cantu pesendusindi donànt testimongiu frassu contras a issu, narendi: 

58 «Nosu dd’eus intèndiu, nendi: “Propiu deu nd’ap’a isciusciai custu santuariu fatu a manu e aintru de tres dis nd’ap’a pesai un’atru non fatu a manu”». 

59 Ma nemancu aici su testimongiu intzoru torràt paris.

60 Tandus su predi maiori, si ni fut pesau in mesu, iat pregontau a Gesùs, nendi: «No arrespundis nudda? Ita testimongiu funt donendi custus contras a tui?». 

61 Ma issu abarràt citìu e no arrespundiat nudda. Su predi maiori dd’iat pregontau torra, e ddi narat: «Ses tui tandus, su Cristus, su Fillu de su Beneditu?». 

62 E Gesùs iat nau: «Seu deu, i eis a biri su Fillu de s’òmini sètziu a manu dereta de su Poderi e benendi cun is nuis de su celu». 

63 Su predi maiori s’iat scorriau su bestiri e narat: «Ita abisongiu teneus prus de testimongius? 

64 Eis intèndiu su frastimu. Ita si ndi parit?». E totus dd’iant cundennau ca minescìat sa morti.

65 E unus cantu iant cumentzau a ddu spudai e a ddi cuài sa faci e a ddu scudi e a ddi nai: «Faiddu imoi (ancora) su profeta!»; e is srebidoris ddu pigànt a cropus.

66 E, sendu Perdu in giossu, in su palatziu, fut lòmpia una de is srebidoras de su predi maiori 

67 e candu iat biu a Perdu callentendusì, castiendiddu, ddi narat: «Tui puru cun su Nazarenu fiast, cun Gesùs!». 

68 Ma issu si ndi fut negau, narendi: «No isciu e non cumprendu tui ita est su chi naras.». E nci fut bessiu a foras a sa corti e unu caboni iat cantau.

69 E sa srebidora, biendiddu, iat cumentzau torra a nai a is chi fiant acanta: «Custu est de i cuddus». 

70 Ma issu si ndi torràt a negai. E apustis de pagu pagu is chi fiant acanta, narànt a Perdu: «Deaderus, de i cuddus tui ses, ca ses Galileu». 

71 Issu tandus iat cumentzau a maledixi e a giurai: «Ca no ddu connòsciu, cust’òmini chi seis nendi». 

72 Illuegu su caboni iat cantau sa de duas bortas. E Perdu si ndi fut arregodau de su fueddu chi dd’iat nau Gesùs: «Innantis chi su caboni cantit duas bortas, m’as ai dennegau po tres bortas». E si scapat a prangi.

14, 1 Bi cherìat duas dies a sa Pasca e a sa festa de sos Panes àtzimos e-i sos satzerdotes mazores e-i sos òmines de sa lege chircaìan in donzi manera comente l'aèren pòtidu (bochire)  fagher mòrrere, leèndhelu a traitorìa ;

14, 2 difatis naraìan : " No in mesu 'e sa festa, no siat chi sutzedat abbolotu mannu in su pòpulu".

14, 3 E sendhe isse in Betània, in domo 'e Simone su lebbrosu, istèrridu pro mandhigare, acudèit una fèmina chi giughìat unu botitu de alabbastru prenu de ozu profumadu de nardu, sintzeru e caru meda. Seghèit su botitu de alabbastru e li 'etèit su profumu in conca.

14, 4 Ma bi ndh'aìat calicunos chi fin arrennegados intre issos: "Pro ite s'est fatu cust'isperdìtziu de nardu?

14, 5 Difatis, si podìat bendher custu nardu a prus de treghentos dinaris e dàrelos a sos pòveros". E s'afelaìan contr'a issa.

14, 6 Tandho Gesùs nerzèit: "Lassàdela in pasu; proìte l'infadades? At fatu un'òbera 'ona a mie.

14, 7 Sos pòveros difatis los azis semper cun bois e candho cherides lis podides fagher bene, pero a mie no semper m'azis.

14, 8 Su chi podìat l'at fatu: at untu su corpus meu in antìtzipu pro s'interru.

14, 9 In veridade bos naro: ue si siat chi s'annuntziet s'evangèliu in totu su mundhu s'at a mentovare puru su ch'issa at fatu, pro s'ammentu de issa".

14, 10 Giudas Iscariote, unu 'e sos dòighi, fit andhadu assae sos satzerdotes mazores pro bi lis intregare.

14, 11 Issos tandho, daghi l'intendhèin, si ndh'allegrèin e li promitèin de li dare 'inari, e isse chircaìat comente bi lis intregare in sa manera mezus.

14, 12 E-i sa prima die de sos Panes àtzimos, candho si ochìat s'anzone de sa Pasca, sos dischentes suos li nerzèin: " A ue cheres chi andhemus pro t'aprontare sa chena 'e sa Pasca?"

14, 13 E imbièit duos de sos dischentes suos e lis nerzèit: "Tucade a sa tzitade. Bos at a abbojare un'òmine chi giughet una broca 'e abba. Andhade infatu a isse

14, 14 e ue si siat ch'intret nade a su mere 'e domo: " Su Mastru narat: Ue est s'aposentu meu inùe eo màndighe sa chena 'e sa Pasca paris cun sos dischentes mios?

14, 15 E isse bos at a mustrare una sala manna in su pianu 'e subra, sistemada e preparada. Inìe aprontade pro nois".

14, 16 Sos dischentes ch'essèin e giompèin a sa tzitade e agatèin comente lis aìat nadu e aprontèin sa chena 'e sa Pasca.

14, 17 Bènnidu su sero, giòmpet Isse paris cun sos Dòighi.

14, 18 Mentras ch'issos fin istèrridos mandhighendhe, nerzèit Gesùs : " In veridade bos naro chi unu 'e ois m'at a intregare, chi est mandhighendhe paris cun megus ".

14, 19 Comintzèin a s'intristare e a li narrer a unos a unos : " No ap' a esser eo ?"

14, 20 Isse tandho lis nerzèit: "Unu 'e sos Dòighi, su ch'infundhet paris cun megus in su tianu".

14, 21 Tzertu, su Fizu 'e s'Omine si ch'andhat , comente b'est iscritu de isse, pero arguai a-i cuss'òmine pro mesu 'e su cale su Fizu 'e s'Omine est intregadu; bonu fit istadu pro isse si cuss'òmine no esseret nàschidu" .

14, 22 E mentras ch'issos fin mandhighendhe leèit unu pane e, pustis de aer nadu sa beneissione, lu seghèit e lu partèit a issos e nerzèit: "Leade, custu est su corpus meu".

14, 23 E leadu su calighe, pustis de aer torradu gratzias, lu dèit a issos, e bi bufèin totus.

14, 24 E lis nerzèit: "Custu est su sàmbene meu de s'alliantzia, chi est derramadu pro medas.

14, 25 In veridade bos naro chi no, no apo a bier prus de su frutu 'e sa 'ide fintzas a sa die chi l'apo a bìer nou in su regnu 'e Deus".

14, 26 E pustis de aer cantadu s'innu ch'essèin a su Monte 'e sas Olìas.

14, 27 E lis narat Gesùs: "Tzertu, totus azis a rùere, ca b'est iscritu : Si apo a ferrer su pastore, sas 'erveghes an a esser ispraminadas.

14, 28 Ma daghi apo a esser resuscitadu apo a caminare innanti a bois a Galilea".

14, 29 Tandho Pedru li nerzèit: "Totus an a poder rùere, ma no deo".

14, 30 E li narat Gesùs: "In veridade a tie ti naro chi propiu tue, oe etotu, istanote, innantis chi su puddhu cantet duas boltas, tres boltas m'as a dennegare".

14, 31 Ma isse insistendhe naraìat: "Fintzas si dia dever morrer paris cun tegus, no t'ap'a dennegare mai". E-i sa matessi cosa naraìan totus.

14, 32 E giompen a unu cunzadu chi bi naraìan Getsèmani e narat a sos dischentes suos: "Setzìdebos innoghe, fintzas a candho eo apo a pregare".

14, 33 E si leat paris cun isse a Pedru, a Giagu e a Giuanne e comintzat a esser assustadu e a intrare in angustìa.

14, 34 E narat a issos: "S'ànima mia est trista meda fintzas a ndhe morrer: abarrade innoghe e bizade".

14, 35 Sendhe andhadu unu pagu addainantis, ruèit a terra e pregaìat chi si fit possìbbile si ch'esseret istejada dae isse cuss'ora,

14, 36 e naraìat: "Abbà, Babbu, totus sas cosas sun possìbbiles a tie; lèache custu càlighe dae me; pero no su chi cherzo eo si fatat, ma su chi cheres tue".

14, 37 E benit e agatat a issos drommidos, e narat a Pedru: "Simone, drommendhe ses? No as tentu sa fortza de 'izare un'ora.

14, 38 Bizade e pregade, pro no benner in tentatzione: s'ispiridu est prontu, ma sa carre est dèbbile".

14, 39 E si che torrèit a istejare e pregaìat nerzendhe sas matessi paràulas.

14, 40 E sendhe 'ènnidu sa 'e duas boltas los aagatèit drommidos; difatis sos ojos issoro fin graes, e no ischìan ite li rispòndhere.

14, 41 E benit sa 'e tres boltas e lis narat: "Drommide su restu 'e su tempus e reposade. Sos contos sun fatos! Est bènnida s'ora. Aco chi su Fizu 'e s'Omine est intregadu in sas manos de sos pecadores.

14, 42 Pesadebbondhe; andhemunnoche ; aco chi su chi m'est intreghendhe est acurzu".

14, 43 E luego, candho isse fit galu faeddhendhe, acudit Giudas, unu de sos Dòighi, e paris cun isse una zentòria cun ispadas e fustes dae s'ala de sos satzerdotes mazores, de sos òmines de sa lege e de sos antzianos.

14, 44 Su chi lu fit intreghendhe lis aìat dadu unu signale cuncordadu, nerzendhe: "Su chi ap'a basare est isse. Arrestàdelu e leadechelu bene asseguradu".

14, 45 Luego s'acurtziat a isse e li narat:"Rabbì", e lu 'asèit.

14, 46 Tandho issos li ponzèin sas manos subra e l'arrestèin.

14, 47 Ma calicunu de sos chi fin acurtzu ndhe 'oghèit s'ispada e ndhe deit unu colpu a su teracu de su satzerdote mazore e ndhe li mutzèit s'orija.

14, 48 E rispondhendhe Gesùs nerzèit a issos: "Comente contr'a unu bandhidu ndhe sezis bessidos cun ispadas e fustes pro arrestarre a mie?

14, 49 Onzi die fia acurtzu a bois in su tempiu insinzendhe e no m'azis arrestadu; ma pro chi s'esseren cumpridas sas Iscrituras.

14, 50 Lu lassèin andhare e fuèin totus.

14, 51 B'aìat unu piciocu infatu a isse, bestidu ebbìa de una tela 'e linu subra su corpus nudu e arrestèin a isse.

14, 52 Ma isse, lassada andare sa tela 'e linu, si che fuèit nudu.

14, 53 E giutèin a Gesùs assae su satzerdote mazore e ndh'enin paris sos satzerdotes mazores e-i sos antzianos e-i sos òmines de sa lege.

14, 54 Pedru dae atesu andhèit infatu a isse fintzas a intro, in sa corte de su satzerdote mazore, e fit sètzidu umpare cun sos teracos iscaldèndhesi acurtzu a su fogu allutu.

14, 55 Sos satzerdotes mazores e totugantu su sinèdriu chircaìan contra a Gesùs una testimonìa pro lu fagher morrer e nondh'agataìan.

14, 56 Difatis medas atestimonzaìan su faltzu contr'a isse, e-i sas testimonìas no torraìan paris.

14, 57 Calicunos, pesendhesindhe, atestimonzaìan su faltzu contr'a isse nerzendhe:

14, 58 "Nois l'amus intesu nerzendhe : Eo apo a destrùere custu tempiu fatu dae manos de òmine e in tres dies un'àteru no fatu dae manos de òmine eo ndh'apo a fraigare"

14, 59 E nemmancu gai torraìat paris sa testimonìa issoro.

14, 60 Su satzerdote mazore si ndhe pesèit in mesu e perrogaìat a Gesùs nerzendhe: "No rispondhes nuddha a su chi custos atestimonzan contr'a tie?"

14, 61 Ma isse abarraìat a sa muda e no rispondhèit nuddha. Torra su satzerdote mazore perrogaìat a isse e li narat: "Ses tue duncas su Cristos, su fizu de su Beneìtu?"

14, 62 Tandho Gesùs nerzèit: "Eo so! E azis a bider su Fizu 'e s'Omine sètzidu a manu ereta de sa potenzia e benzendhe cun sas nues de su chelu".

14, 63 Tandho su satzerdote mazore s'istratzat sas bestes e narat: "Ite netzessidade tenimus prus de testimonzos?

14, 64 Azis intesu su frastimu? Ite bondhe paret ? " Tandho totus cundennèin a isse reu de esser mortu.

14, 65 E calicunos comintzèin a li ruspire e a li cuare sa cara e a lu leare a ciafos e a li narrer: "Faghe su profeta!" Sos teracos puru lu leaìan a ciafos.

14, 66 E mentras chi Pedru fit giosso in sa corte acudèit una 'e sas teracas de su satzerdote mazore

14, 67 e bidu a Pedru chi si fit iscaldendhe, l'abbàidat in cara e narat: "Tue puru fisti cun Gesùs su Nazarenu".

14, 68 Ma isse neghèit, nerzendhe: "No lu connosco ne cumprendho su chi tue ses nerzendhe". E ch'essèit a fora in s'intrada e-i su puddhu cantèit.

14, 69 Sa teraca daghi lu 'idèit comintzèit torra a narrer a sos chi fin acurtzu: " Custu est de issos".

14, 70 Ma isse torrèit a negare. E pustis de un'àteru pagu sos chi fin acurtzu naraìan a Pedru : " De abberu tue ses de issos e difatis ses Galilèu ".

14, 71 Isse pero comintzèit a si maleìghere e a giurare: "No conosco a-i cust'òmine chi nades".

14, 72 E luego sa 'e duas boltas su puddhu cantèit. E Pedru s'ammentèit sas paràulas chi li aìat nadu Gesùs: "Innantis chi su puddhu cantet duas boltas, tres boltas m'as a dennegare". E iscapèit a prànghere".