© Vangelo di Luca 2001. Traduzione in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese, 
di Antioco e Paolo Ghiani. Consulenza esegetica di Antonio Pinna.
Proposta di traduzione di Paolo Ghiani con osservazioni di Antonio Pinna e di Antioco Ghiani.

Luca 23,33-43 

per 25 Novembre 2001

 

 

33 E candu funt lompius a su logu chi ddi narànt Conca de mortu, innì ant crucifissau a issu (Gesus) e a is delinquentis(?), unu a manu dereta e s'atru a manu de manca.
34 E Gesus naràt: "Babbu (miu?), perdonaddus, ca no iscìnt ita funt faendi". E ant pratzìu is bestiris suus e ddus ant tiraus a sorti.

35 E su populu abarràt castiendi; ma is capus ddu pigànt a inciàscu, narendi: "At sarvau a atri, sarvit a issu e totu, chi custu est su Cristus de Deus, su chi s'at isceberau".
36 Ddu scerriànt is sordaus puru acostiendi e aporrendiddi axèdu (binu aspu?)
37 e narendi: "Chi tui ses s'urrei de is Giudeus, sarva a tui e totu".
38 E ddu iat fintzas una scritura in susu de issu: "S'urrei de is Giudeus, custu".

 

33 E candu funt lòmpius a su logu chi ddi narànt Conca de mortu, innì ant crucifissau a issu (Gesus) e a is malusfaidoris, unu a manu dereta e s'atru a manu manca
34 E Gesus naràt: "Babbu, perdonaddus, ca no iscint ita funt faendi". E ant pratzìu is bestiris suus e ddus ant tiraus a sorti.
35 E su pòpulu abarràt castiendi; ma is capus ddu pigànt a inciàscu, narendi: "At sarvau a atri, sarvit a issu e totu, chi custu est su Cristus de Deus, su chi s'at isceberau".
36 Ddu scerriànt is sordaus puru acostiendi e aporrendiddi binixeddu spuntu
37 e narendi: "Chi tui ses s'urrei de is Giudeus, sarva a tui e totu".
38 E in pitzus suu ddu'iat fintzas e una scritura: "S'urrei de is Giudeus est custu".

 

39 Unu de is delinquentis, ddu frastimàt, narendi: "Non ses tui su Cristus? Sarva a tui e totu e a nosu!".
40 Dd'at arrespustu s'atru, e ameletzendiddu, at nau: "E non timis nemancu a Deus tui, ca ses in sa propria cundenna?
41 E nosu giustamente, arriceus su paris po su chi eus fatu; issu invecis no at fatu mali perunu".
42 E naràt: "Gesus, arregodadindi de mimi candu as a lompiri a s'arrenniu tuu".
43 E dd'at nau: "Amen, ti nau: òi e totu as(t) essiri cun mimi in su paradisu".

 

39 Unu de is malus faidoris, ddu frastimàt, narendi: "Ses o non ses tui su Messia?". Sarva a tui e totu e a nosu!".
40 Ma s'atru dd'at certau e dd'at nau: "E nemancu timis a Deus tui, ca ses in sa pròpria cundenna?
41 E nosu, comenti est giustu, arriceus su paris po su chi eus fatu; issu invecis no at fatu mali perunu".
42 E naràt: "Gesus, arregodatindi de mimi candu as a bènniri comenti e urrei".
43 E dd'at nau: "Ti ddu seu nendi deaderus: oi e totu as èssiri cun mimi in su celu".

 

 

 

 

 

Note

 

Lc 23,33 manu de manca : mi pare che un'altra volta avevamo corretto "a manu manca".

nAGh: delincuentis  non mi praxit meda e, fintzas e chi iat a parri a copiai a CEI o a predi Cuccu chi ponit “malfattoris” a mei puru mi praxit prus “malusfaidoris” o no?

manu manca:  a mei puru mi parit ca iaus detzìdiu de ponni “manu manca” fintzas e chi, innoi in bidda, naraus “man’’e manca” ovvero “manu de manca

Lc 23,34: Babbu miu: de icustu puru mi parit ca nd’eus fueddau atras bortas. Chi boleus afortiai s’idea de sa pregadoria, tandus podeus aciungi fintzas e “miu” o chi no in sardu “miu” no est chi srebat.

Lc 23,36 axèdu (binu aspu?)   : mi sembra meglio "binu aspu" (noi diremmo "spuntu"), anzi per esprimere la presa in giro sarebbe anche meglio "binixeddu spuntu".

nAGh:  sigomenti ca “aspu” bolit nai “marigosu” ma no “axedu” e po “òxos” agatu fintzas e “bevanda acidula”, tandus mi parit prus giustu “spuntu” o “axedu”, Non male “binixeddu spuntu

Lc 23,38 Giudeus, custu : con il verbo è più naturale

nAGh: “S'urrei de is Giudeus est custu”, ma cun sa virgula s’iat a podiri ponni: “S'urrei de is Giudeus, custu est”

in susu de issu : custu puru no est bellu meda e nemancu craru: “E a parti de pitzus portàt fintzas e... ” o feti : “E in pitzus suu ddu’iat fintzas e...”

Lc 23,39 Non ses tui su Cristus? : il tono sarebbe quello del nostro "Ses o non ses tui su Messia?".

Lc 23,40 Dd'at arrespustu s'atru, e ameletzendiddu, at nau: giro di frase poco naturale, poco scorrevole, e infine poco chiaro.

nAGh: primu primu mi parit ca “ameletzari” no est su verbu giustu, fintzas e puita ca unu chi est in sa gruxi no est chi potzat ameletzari meda e mi parit ca fintzas e tres verbus acanta de pari cun tres sciumaduras diferentis de “narri” no funt indispentzabilis. In dònnia modu iat a pòdiri èssiri ( chi su “ma” no est tropu po su “de” gregu): “Ma s’atru dd’at arrespustu certendiddu e dd’at nau” o chi no “ma s’atru dd’at certau e dd’at nau

Lc 23,40 nemancu a Deus : il "nemmeno" non va con "Dio", ma con "temi" con il senso: altro che sentir rimorso, tu nemmeno temi Dio. 

nAGh: Lc 23,41 giustamenti: no mo funt mai pràxius is averbius chi acabant cun “-menti” ca in sardu no esistiant, fintzas e chi imoi totus ddus ponint, deu ia a ponni. “comenti est giustu” o atru de sa propriu casta.

Lc 23,42 lompiri a s'arrenniu tuu : no, non eis, ma en : quando verrai nella qualità di re, nella tua regalità.

nAGh: no isciu chi potzat andai beni:”candu as a bènniri comenti e urrei” o “torrai”??

Lc 23,43 Amen, ti nau : mi parit ca iaus decidiu atra cosa po custu "amen", e poi questo caso si presta anche per qualche uso più idiomatico.

nAGh: po nai sa beridai no m’arregodu chi po “amèn” apaus postu “deaderus” Ita de : “Ti ddu seu narendi deaderus: oi...” “Creimì, ....”

Lc 23,43 in su paradisu : questo parlare ricercato di un moribondo ... : in su xelu : già bastada.