© Vangelo di Luca 2001. Traduzione
in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese,
di Antioco e Paolo Ghiani.
Consulenza
esegetica di Antonio Pinna.
Proposta di traduzione di Paolo Ghiani con osservazioni di Antonio Pinna e di
Antioco Ghiani.
per 25 Novembre 2001
33 E candu funt lompius a su logu chi ddi narànt
Conca de mortu, innì ant crucifissau a issu (Gesus) e a is delinquentis(?),
unu a manu dereta e s'atru a manu de
manca. 35 E su populu abarràt castiendi; ma is capus ddu pigànt
a inciàscu, narendi: "At sarvau a atri, sarvit a issu e totu,
chi custu est su Cristus de Deus, su chi s'at isceberau". |
33 E candu funt lòmpius a su logu chi ddi narànt Conca
de mortu, innì ant crucifissau a issu (Gesus) e a is malusfaidoris,
unu a manu dereta e s'atru a manu manca |
39 Unu de is delinquentis, ddu frastimàt, narendi:
"Non ses tui su Cristus? Sarva a tui e totu e a nosu!". |
39 Unu de is malus faidoris, ddu frastimàt, narendi: "Ses
o non ses tui su Messia?". Sarva a tui e totu e a nosu!". |
Lc 23,33 manu de manca : mi pare che un'altra volta avevamo corretto "a manu manca".
nAGh: delincuentis non mi praxit meda e, fintzas e chi iat a parri a copiai a CEI o a predi Cuccu chi ponit “malfattoris” a mei puru mi praxit prus “malusfaidoris” o no?
manu manca: a mei puru mi parit ca iaus detzìdiu de ponni “manu manca” fintzas e chi, innoi in bidda, naraus “man’’e manca” ovvero “manu de manca”
Lc 23,34: Babbu miu: de icustu puru mi parit ca nd’eus fueddau atras bortas. Chi boleus afortiai s’idea de sa pregadoria, tandus podeus aciungi fintzas e “miu” o chi no in sardu “miu” no est chi srebat.
Lc 23,36 axèdu (binu aspu?) : mi sembra meglio "binu aspu" (noi diremmo "spuntu"), anzi per esprimere la presa in giro sarebbe anche meglio "binixeddu spuntu".
nAGh: sigomenti ca “aspu” bolit nai “marigosu” ma no “axedu” e po “òxos” agatu fintzas e “bevanda acidula”, tandus mi parit prus giustu “spuntu” o “axedu”, Non male “binixeddu spuntu”
Lc 23,38 Giudeus, custu : con il verbo è più naturale
nAGh: “S'urrei de is Giudeus est custu”,
ma cun sa virgula s’iat a podiri ponni: “S'urrei de is Giudeus, custu est”
in susu de issu : custu puru no est bellu meda e nemancu craru: “E a parti de pitzus portàt fintzas e... ” o feti : “E in pitzus suu ddu’iat fintzas e...”
Lc 23,39 Non ses tui su Cristus? : il tono sarebbe quello del nostro "Ses o non ses tui su Messia?".
Lc 23,40 Dd'at arrespustu s'atru, e ameletzendiddu, at nau: giro di frase poco naturale, poco scorrevole, e infine poco chiaro.
nAGh: primu primu mi parit ca “ameletzari” no est su verbu giustu, fintzas e puita ca unu chi est in sa gruxi no est chi potzat ameletzari meda e mi parit ca fintzas e tres verbus acanta de pari cun tres sciumaduras diferentis de “narri” no funt indispentzabilis. In dònnia modu iat a pòdiri èssiri ( chi su “ma” no est tropu po su “de” gregu): “Ma s’atru dd’at arrespustu certendiddu e dd’at nau” o chi no “ma s’atru dd’at certau e dd’at nau”
Lc 23,40 nemancu a Deus : il "nemmeno" non va con "Dio", ma con "temi" con il senso: altro che sentir rimorso, tu nemmeno temi Dio.
nAGh: Lc 23,41 giustamenti: no mo funt mai pràxius is averbius chi acabant cun “-menti” ca in sardu no esistiant, fintzas e chi imoi totus ddus ponint, deu ia a ponni. “comenti est giustu” o atru de sa propriu casta.
Lc 23,42 lompiri a s'arrenniu tuu : no, non eis, ma en : quando verrai nella qualità di re, nella tua regalità.
nAGh: no isciu chi potzat andai beni:”candu as a bènniri comenti e urrei” o “torrai”??
Lc 23,43 Amen, ti nau : mi parit ca iaus decidiu atra cosa po custu "amen", e poi questo caso si presta anche per qualche uso più idiomatico.
nAGh: po nai sa beridai no m’arregodu chi po “amèn” apaus postu “deaderus” Ita de : “Ti ddu seu narendi deaderus: oi...” “Creimì, ....”
Lc 23,43 in su paradisu : questo parlare ricercato di un moribondo ... : in su xelu : già bastada.